XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

(...), pistola eskuan).

(Atea zabaldu eta oihu handi bat entzuten da, Andrearena.

Biak sartzen dira).

ANDREA. - Oi, oi!.

PETRONILA. - Lasai, andrea.

Pistola hau lapur horreri kendu diot.

ANDREA. - Lapurra etxean?.

JAUNA. - Bai.

ANDREA. - (Senarrarenganantz) O!.

Zorionez etxean egon zara lapurra etorri denean eta gaizkilea menperatu egin duzu!.

O!. Etxea salbatu duzu!.

Zein senar heroikoa dudan!.

Zein kementsua zaren!.

JAUNA. - Baina, ba, ba... nik...

ANDREA. - (Petronilari) Ale, Petronila!.

Utzi ezazu pistola hori sukaldean.

Prestatu ezazu kafe bero eta ondo kargatua nire senarrarentzat.

Zuri zuri eginda ikusten diot aurpegia, lapur beldurgarri hori menderatzeak eman dion lanarengatik.

PETRONILA. - Bai, andrea.

Berehala prestatuko diot kafea.

(Irtetzen hasten da).

ANDREA. - Beroa eta ondo kargatua, e!.